NIEBEZPIECZEŃSTWO NAWROTU
Istnieje powiedzenie: “Co może być silniejsze od heroiny? Oto odpowiedź – kryzys heroinowy.“Rzeczywiście, kiedy mijają przykre objawy zespołu abstynencyjnego, pacjent wyklina heroinę, dilerów, przyjaciół, siebie. On przysięga, że nigdy nie powróci do narkotyków. Jednak, po upływie zaledwie 3-5 dni, często radykalnie zmienia zdanie. Powstaje “drug craving“, pragnienie narkotyku. Stan ten pacjenci opisują jako „robaczek w głowie, świdrowanie, żarówka, nabój, pragnienie.“ Ciągła pamięć o tym, jak to było miło pod wpływem narkotyku, niezadowolenie z trzeźwej rzeczywistości, zmiany nastroju, rozdrażnienie z byle powodu, bezsenność lub sny narkotykowe, to objawy stanowiące sedno choroby – psychiczne uzależnienie, silną potrzebę zażycia narkotyku. Samodzielna kontrola tych procesów nie jest możliwa. Mianowicie, narkotyki do tego czasu zniszczyły w pacjentach mechanizmy woli, decydującą rolę spelnia psychokorekta, izolacja od środowiska narkomanów, terapia farmakologiczna, pomoc rodziny i przyjaciół, blokada narkotyku, uczestniczenie w programie rehabilitacyjnym. Pragnienie narkotyku trwa nadal całymi miesiącami, a proces przebiega faliście. Pragnienie ulega osłabieniu pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad – powstrzymania się przed używaniem marihuany, alkoholu, przestrzegania planu przewidzianych działań, zerwania kontaktów ze starymi przyjaciółmi. Pragnienie wywołują sytuacje stresowe, spożywanie alkoholu, przebywanie w miejscach, gdzie używa się narkotyków, zbyt mały nadzór ze strony rodziny oraz łatwość dostępu do pieniędzy.
